Η Ίδρυση του Βασιλικού Μεσσηνίας στα νεότερα χρόνια. 

 Η   περιοχή που βρίσκεται σήμερα το Βασιλικό Μεσσηνίας πριν το 1860 ήταν ακατοίκητη και ήταν γνωστή με το όνομα  <ρουπάκι χάνι>>.  Πρώτος κάτοικος της περιοχής φέρεται να είναι  ο Σαρρής  Κωνσταντίνος  καταγόμενος από την περιοχή της Κυπαρισσίας που εγκαταστάθηκε στην περιοχή γύρω στο 1860.

Λίγα  χρόνια αργότερα  εγκαταστάθηκαν σταδιακά κατά μήκος το σημερινού δημόσιου δρόμου από το ύψος της παλιάς πέτρινης γέφυρας έως την αερογέφυρα  και άλλες οικογένειες  προερχόμενες από το Κατσουρά, Μίλα, Σούλι, Ψάρι, Βιδίσοβα, Κούβελα  κτλ  έτσι έως το 1890 έχει σχηματιστεί ένας μικρός οικισμός  που ήταν  γνωστός με το όνομα Χάνια  λόγω του  ότι υπήρχαν τρία  χάνια κατά μήκος του δρόμου που αναπτυσσόταν ο νέος οικισμός.

Από το 1890 σε μικρή απόσταση από τον οικισμό Χάνια και γύρω από το σιδηροδρομικό σταθμό  (που άρχισε να λειτούργει  το 1901 ) 

αναπτύσσεται ένα νέος μικρός οικισμός  αποτελούμενος κυρίως από οικογένειες  από το Κατσούρα  και  το Σούλι,  που ονομαζόταν Βασιλικά .

Το 1900 -1901 οι δυο οικισμοί  ενώνονται με την ονομασία Βασιλικό, ονομασία που το πιθανότερο προήλθε από το όνομα του βουνού που υψώνεται ανατολικά του χωριού και  έχει το όνομα Βασιλικό.

Με την πάροδο του χρόνου το Βασιλικό μεγαλώνει, καθώς έρχονται πολλές οικογένειες από τα γύρω  χωριά.

Για να μπορούν οι κάτοικοι να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα κτίζεται η κεντρική εκκλησία του χωριού, η πρώτη Αγία Τριάδα (1914-1915), που καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1951

 για να κτιστεί  στη συνέχεια με την συνδρομή των απανταχού Βασιλικαίων  η νέα Αγία Τριάδα όπως την ξέρουμε σήμερα. 

Μόνιμο ιερέα αποκτά το χωριό το 1921  των Κωνσταντίνο Πολίτη ( παπαπολίτης), που υπήρξε για πολλά χρόνια και γραμματέας της κοινότητας .

 Το 1918 ιδρύεται το δημοτικό σχολείο που αρχικά στεγάστηκε στο κτίριο του Διαμαντή Κωνσταντακόπουλου. Στο σχολείο  έκτος από τους μαθητές από το Βασιλικό φοιτούν και μαθητές από το Κατσούρα. Πρώτος δάσκαλος υπήρξε ο Ιωάννης Χριστόπουλος (Καρράς ). Το 1959 το σχολείο μεταφέρθηκε στο δημόσιο κτήριο  που υπάρχει έως και σήμερα.

 

 Ένα σημαντικό πρόβλημα που αφορούσε  την ύδρευση του χωριού λύθηκε το 1961 όταν λειτούργησε το δίκτυο ύδρευσης παίρνοντας νερό από το Χουχλοτό.  Έως τότε τις ανάγκες ύδρευσης κάλυπταν τα 22 πηγάδια που υπήρχαν διάσπαρτα σε όλο το χωριό.

 Άλλοι σημαντικοί σταθμοί στην ζωή του χωριού ήταν η ίδρυση του αγροτικού συνεταιρισμού (1923),  η διαπλάτυνση και ασφαλτόστρωση  του δημόσιου κεντρικού δρόμου(1935-1936)

 και(1969-1970), η ίδρυση του μουσείου(1935) με εκθέματα  από τις ανασκαφές από την περιοχή της Μάλθης που ήταν το πρώτο μουσείο στη Μεσσηνία, 

 η ηλεκτροδότηση από τη Δ.Ε.Η (1965) και η τηλεφωνική σύνδεση μέσω αυτόματου κέντρου (1968),  έτσι το χωριό απόκτησε  την σύγχρονη μορφή του.  

Διοικητικά το Βασιλικό προ της σύστασης ιδίας κοινότητας είχε προσαρτηθεί στην τέως κοινότητα Άνω Βασιλικού (Κατσούρα) αποσπώμενο από την κοινότητα Μήλα με το Δ/γμα της 25-8-1916 (ΦΕΚ 161/1916). Αποσπάστηκε από την κοινότητα Άνω Βασιλικού ο συνοικισμός Βασιλικού και αποτέλεσε ιδία κοινότητα με Δ/γμα της 14-8-1933 (ΦΕΚ 244/1933), στην οποία προσαρτήθηκε και η κοινότητα Άνω Βασιλικού που καταργήθηκε. 

  Πρώτος πρόεδρος της κοινότητας ήταν ο Γεώργιος Κούκης. 

Με τη διοικητική διαίρεση του 1997, που προέκυψε με την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας, πραγματοποιήθηκε την 1/1/1999 η συνένωση της κοινότητας Βασιλικού με το δήμου Δωρίου με σκοπό τη βελτιστοποίηση της δημόσιας διοίκησης στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης. 

Το Βασιλικό (Τοπική Κοινότητα Βασιλικού), σήμερα (2016) ανήκει στον δήμο Οιχαλίας  της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας που βρίσκεται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”. Η επίσημη ονομασία είναι “το Βασιλικόν”. Έδρα του δήμου είναι ο Μελιγαλάς και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου. 

Πληθυσμιακές μεταβολές οικισμού Βασιλικού Μεσσηνία

Έτος 1896 κάτ. 58, έτος 1907 κάτ. 124, έτος 1920 κάτ. 272, έτος 1928 κάτ. 403, έτος 1940 κάτ. 567, έτος 1951 κάτ. 544, έτος 1961 κάτ. 572, έτος 1971 κάτ. 527, έτος 1981 κάτ. 526, έτος 1991 κάτ. 484, έτος 2001 κάτ. 506, έτος 2011 κάτ.425

 

 

Πηγή  για τα παραπάνω αποτέλεσε το βιβλίο ΒΑΣΙΛΙΚΟ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ  του συγχωριανού μας  ΣΩΤΗΡΗ. Ι. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ   και τα αρχεία του Δήμου Δωρίου.

Πηγή: Αρχεία περί της συστάσεως και εξελίξεως των Δήμων και Κοινοτήτων 1836-1939 και της Διοικητικής Διαιρέσεως του Κράτους.

Ευχαριστώ τον Γιάννη Ανδριόπουλο  anodorio.blogspot.gr/  για την  πολύτιμη βοήθεια του.