Γκουρ-Κατσούρι (Παλιοχώρι)

 Στο τέλος του 17ου αιώνα μια ομάδα κτηνοτροφών αποτελούμενη περίπου από 10 οικογένειες  αναχώρησε από τον οικισμό Μαυρομάτι της κοινότητα  Κουβέλα μαζί με όλα τα υπάρχοντα  τους και τα κοπάδια τους   για  να εγκατασταθεί στην περιοχή που βρίσκεται  το σημερινό παλιοχώρι   του Άνω Βασιλικού , μια τοποθεσία ιδανική  λόγω του εξαιρετικού κλίματος που διαθέτει , αφού είναι καλά προστατευμένη από του βόρειους άνεμους,  διαθέτει πηγή με τρεχούμενο νερό,  ήταν μακριά από τις περιοχές που υπήρχαν τούρκοι , το βασικότερο πλεονέκτημα όμως ήταν η  μεγάλη έκταση γης που απλωνόταν μπροστά από το χωριό με την πλούσια βοσκή που δεν την ενέμετο κάνεις .

Η παράδοση  λέει ότι η μετακίνηση  της παραπάνω ομάδας ανθρώπων  από Μαυρομάτι στο  Γκουρ Κατσούρι οφείλεται στην ανακάλυψη  νερού από έναν τράγο. Ο τράγος αυτό απομακρύνονταν από το κοπάδι και όταν γύρναγε  είχε βρεγμένο το μούσι του. Ο τσοπάνος  παρακολούθησε τον τράγο και ανακάλυψε την πηγή, που δεν είναι άλλη από αυτή που υπάρχει και σήμερα και που τόσα χρόνια  υδρευόταν  το Γκουρ Κατσούρι. 

Η καταγωγή των οικογενειών  που ήρθαν από τον  οικισμό Μαυρομάτι της κοινότητα  Κουβέλα και δημιούργησαν τον οικισμό του Γκουρ Κατσούρι  προέρχεται από τη  Βόρεια Ήπειρο, οι προγονοί των οποίων που  μετά από πρόσκληση των Δεσποτών του Μυστρά Μανουήλ Καντακουζηνού και Θεοδώρου A' Παλαιολόγου ήρθαν στην περιοχή από το 1380 μέχρι το 1430, προκειμένου να πυκνώσει ο πληθυσμός του τόπου που είχε μειωθεί από αρρώστιες και πολέμους. Εγκαταστάθηκαν στους ορεινούς όγκους του Δωρίου και της Αυλώνας, όπου κι εκεί έφτιαξαν τα χωριά τους, που ονομάστηκαν Σουλιμοχώρια. Τα χωριά αυτά ήταν το Σουλιμά, το Ψάρι, το Χρυσοχώρι, ο Χαλκιάς, το Κούβελα, το Λάπι, το Κλέσουρα, το Ρίπεσι, το Πιτσά, το Κατσούρα κι η Αγριλιά.

 Ήταν Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι που παράλληλα με την Ελληνική γλώσσα γνώριζαν και μιλούσαν και την Αρβανίτικη διάλεκτο, λόγω της γειτονίας τους με τους Αλβανούς. Ήταν άριστοι πολεμιστές, δυνατοί στο σώμα, σκληραγωγημένοι και ανθεκτικοί στις στερήσεις και τις κακουχίες. Το Γκουρ Κατσούρι  γέννησε και δυο αγωνστές του 1821 τους αδελφούς Πάνο και Γιάννη Ρούση  γνωστοί με το  όνομα <<ΡΟΥΣΑΙΟΙ>>.

Τα σπίτια του μικρού οικισμού απλώνονταν  στα πλευρώματα  γύρω από την περιοχή της βρύσης , το 1830  έκτισαν την εκκλησία του Άγιου Γεώργιου που μέχρι και σήμερα τιμάμε τη μνημη του κάθε χρόνο  με λειτουργία.  Οι προγονοί μας έζησαν στο  Γκουρ Κατσουρί για 80 χρονια,  όταν οι τουρκοι εφυγαν κατεβηκαν στα χαμηλωτερα υψωματα και δημιουργησαν το χωριο Κατσούρα.

Η κύρια ασχολία τους ήταν η κτηνοτροφία (γιδοπρόβατα) διέθεταν λίγες ρίζες ελιές για να βγάζουν το λαδί  της χρονιάς τους και έσπερνα  σιτάρι για το ψωμί τους. 

 

Πηγή: 

ΒΑΣΙΛΙΚΟ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ  του συγχωριανού μας  ΣΩΤΗΡΗ. Ι. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

"Μύθοι-Θρύλοι-Ιστορίες" της Γαρυφαλλιάς Κατσαμπάνη-Τσαγκάρη.
"Δημοτικά Τραγούδια της Ορεινής Τριφυλίας" του Λεωνίδα Γ. Θεοχάρη.
"Σουλιμοχώρια Ντρέδες ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ιστορική Αναδρομή Λαογραφικές Αναμνήσεις" του Δημητρίου Παν. Αθανασόπουλου).